بازتاب رمانتیسم در شعر فروغ فرخزاد و سهراب سپهری

مکتب رمانتیسم در نیمه ی دوم قرن هجدهم در اروپا ، اندیشه ی نوینی را پایه گذاری کرد. و به این ترتیب اصالت عقل در مکتب کلاسیسم ، جای خود را به اصالت احساس در این مکتب داد. ویژگی هایی از قبیل تخیل ، احساس ، فردیت ، آزادی اندیشه و بیان ، آفرینش هنری ، آرمان گرایی ، طبیعت گرایی ، بدوی گرایی ، اسطوره گرایی ، تمدن گریزی ، نوستالژی ، بازگشت به گذشته ، بازگشت به دوران کودکی ، غربت و تنهایی ، اندوه و ملال ، تردید و بدبینی ، مرگ اندیشی و درون گرایی در راستای اهداف این مکتب قرار می گیرند. ورود این مکتب به ایران هم زمان با دوره ی مشروطه ، در مقطع تقابل سنت و تجدد صورت گرفت . فروغ و سهراب از پیروان این مکتب به شمار می روند . دراین رساله با هدف بررسی ویژگی های رمانتیسم در شعر این دو هنرمند ، سعی شده است ، تمامی مضامین رمانتیک از شعر آنها استخراج شود . سپس در ابعاد وسیعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند . در این پژوهش ، نتیجه گرفته شد که هر دو هنرمند در دوره ی اولیه ی حیات هنری ، از این مکتب متأثر بوده اند. ولی در مراحل بعدی ، فروغ اندیشه های رمانتیک را با مکتب های رئالیسم و سمبولیسم اجتماعی پیوند زد . و سهراب نیز ، از همان اوان شاعری ، به تأثیر از عرفان خاور دور ، اندیشه های عرفانی را در کنار آراء رمانتیک ، به کار گرفت . در انتها با توجه به میزان بهره مندی این دو هنرمند از ویژگی های رمانتیسم ، مقایسه ای نیز ، بین آنها صورت گرفته است .